کد مطلب:35837 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:25

گنجینه پرسمان » اعتقادات

از ديدگاه قرآن علم پيامبران به تشريع و تقنين الهي چگونه است؟

نخستين مرحله علم و آگاهي پيامبران كه لازمه لا ينفك مقام نبوت و پيامبري آنان است، علم جامع به تشريع و تقنين الهي است، و به عبارت ديگر آگاهي بر آنچه در تحقق بخشيدن به هدف بعثت لازم و مفيد است.
هدف از بعثت پيامبران تعليم و تربيت و اجراي عدل و قسط در جامعه و هدايت آنان به يكتا پرستي و توحيد است طبعاً بايد در اين موضوع از آگاهي سرشاري برخوردار باشند تا از عهده انجام اين هدف خطير برآيند.
اصولا معنا ندارد كه خدا گروهي را براي هدف خاصي اعزام كند ولي ابزار آن را در اختيار آنان نگذارد.
ميتوان با مراجعه به آيات فراواني كه درباره علوم پيامبران وارد شده است اين حقيقت را لمس كرد. در قسمتي از آيات گروهي از پيامبران را يادآور ميشود كه به آنان مقام فرمانروائي و حكمراني اعطا گرديده است آنگاه مسئله علم و دانش آنان را مطرح ميكند و از اين طريق اظهار ميدارد كه ابزار حكمراني و داوري را كه همان آگاهي است، كاملا در اختيار آنان قرار داده است و ممكن نيست كه اين حكمرانان الهي نسبت به حق يا حكم يا وظيفهاي، ناآگاه باشند ممكن است براي روشن شدن مسئله و رسيدن به وظيفه و حكم از جانب خداوند منتظر وحي الهي باشند ولي با رسيدن وحي از جانب خداوند هيچ چيز مجهول و نامعلوم نخواهد بود و در اين باره به آيات ياد شده در زير توجه نمائيد:
1 ـ درباره داود ميفرمايد: «وَآتَاهُ اللّهُ المُلْكَ وَالحِكْمَةَ وَعَلَّمَهُ مِمّا يَشاءُ» بقره/251
[خداوند حكومت و حكمت در اختيار داود گذاشت و از آنچه ميخواست به او آموخت.]
2 ـ درباره يوسف ميفرمايد: «وَلَمّا بَلَغَ اَشُدَّهُ آتَيْناهُ حُكْماً وَعِلْماً» يوسف/22
[آنگاه كه به بلوغ رسيد به او مقام حكمراني و دانش بخشيديم.]
3 ـ و درباره لوط ميفرمايد: «وَلُوطاً آتَيْنَاهُ حُكْماً وَعِلْماً» انبياء/74
[به لوط داوري و دانش داديم.]
4 ـ و درباره موسي ميفرمايد: «وَ لَمّا بَلَغَ اَشُدَّهُ وَاسْتَوي آتَيْناهُ حُكْماً وَعِلْماً» قصص/14
[آنگاه كه به حد بلوغ و كمال از سن رسيد به او مقام داوري و علم داديم.]
نكته جالب در اين آيات اين است كه پس از اعطاء مقام «حكم» و يا «ملك» مسئله علم و دانش را مطرح كرده، مشعر بر اينكه پيامبران علم لازم را در صحنه تشريع و اجراء احكام الهي دارا بودند.

---

: آية الله جعفر سبحاني
منشور جاويد ج 10